جو بایدن درد تو را احساس نمی کند



در سال 1992، بیل کلینتون، نامزد دموکرات ریاست‌جمهوری، به سؤال یکی از رأی‌دهندگان در مورد اینکه بدهی ملی چه تأثیری بر شخص او گذاشته بود، پاسخ معروفی داد. پاسخ کلینتون اغلب اینگونه تعبیر می شد: «درد تو را احساس می کنم».

چه بیل یک بار صادق بود یا نه، سخنانش طنین انداز شد.

اکنون جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا با پیام مخالف خود برای انتخاب مجدد نامزد می‌شود: از شکایت دست بردارید. همه چیز عالی پیش میره برخی از طرفداران او در کنگره و دست اندرکاران او در رسانه ها اکنون شکایت دارند که مشکل سیاست های شکست خورده بایدن نیست، بلکه این است که آمریکایی ها آنقدر احمق هستند که نمی توانند درک کنند که اوضاع امروز چقدر خوب است.

گیل کالینز از نیویورک تایمز اخیراً عصبانی شده است: «می‌دانم که سیاستمداران قرار نیست به مردم در مورد عالی بودن زندگی‌شان سخنرانی کنند، اما عجیب است که به نظر می‌رسد ملت بیشتر از اینکه اوضاع خوب پیش می‌رود آگاه نیست. … قیمت ها به طور کلی تثبیت شده یا شروع به کاهش کرده اند.

او ممکن است یک بوق گاو را بیرون بیاورد و فریاد بزند: همه شما بچه های کوچک گوش کنید، Bidenomics به همان اندازه خوب است. شما فقط باید یاد بگیرید که با 20 درصد قیمت های بالاتر، کسری تریلیون دلاری، کاهش قدرت خرید، مدارسی که تدریس نمی کنند، جنایت در خیابان ها، مرز متخلخل و بنزین 4 دلاری زندگی کنید.

اکثر افرادی که به اقتصاد درخشان می بالند در داخل حباب واشنگتن هستند یا در سالن های هیئت علمی کالج لانه کرده اند.

این شکاف در گراند کنیون بین طبقه حاکم و آمریکایی های واقعی در مشاغل سخت و یقه آبی یا شروع یک حرفه به ندرت بیشتر مشهود بوده است. حتی دیوید اکسلرود، مشاور ارشد باراک اوباما، رئیس جمهور سابق، به بایدن هشدار داد که از هیاهوی اقتصادی که بیش از نیمی از آمریکا را پشت سر گذاشته است، دست بردارد. اکسلرود گفت: “وقتی او این کار را انجام می دهد من را دیوانه می کند.”

این همچنین باعث می‌شود که بایدن ناامیدکننده به نظر برسد که با خیابان اصلی آمریکا ارتباطی ندارد. وقتی از هر سه آمریکایی تقریباً دو نفر می گویند که اوضاع برای وضعیت مالی شخصی آنها خوب پیش نمی رود، برمید «نگران نباش، خوشحال باش» پاسخی نیست که اکثر رأی دهندگان به دنبال آن هستند.

اکثریت قریب به اتفاق آمریکایی ها بیش از سه سال است که دستمزدها و حقوق ها از تورم عقب مانده است. دستمزدهای واقعی در دوران بایدن تقریباً 4 درصد کاهش یافته است. نرخ تورم در اواخر سال گذشته به نظر می رسید که به 3 درصد کاهش می یابد، اما اکنون به 5 درصد در سال نزدیک تر شده است.

حتی بازار کار، که در دوران بایدن قوی بوده است – با فرصت های شغلی بیشتر از افرادی که به دنبال کار هستند – شکاف هایی را نشان می دهد. اشتغال پاره وقت در حال افزایش است و مشاغل تمام وقت در دو ماه گذشته منفی بوده است.

استراتژی بایدن این است که ترامپ، «سلف من» را به خاطر تضعیف اقتصاد مقصر بداند – با توجه به اینکه ترامپ شش ماه قبل از اینکه بایدن دفتر بیضی شکل را اشغال کند، اقتصاد را از رکود COVID-19 خارج می‌کرد. تورم زمانی که سلف بایدن قدرت را ترک کرد 1.7 درصد بود، پس از 18 ماه و 4 تریلیون دلار بدهی بعد، شاخص قیمت مصرف کننده به 9.1 درصد افزایش یافت.

به تعبیر جیمز کارویل، “هنوز اقتصاد است، احمقانه.” اگر بایدن بخواهد در این اقتصاد برای انتخابات مجدد شرکت کند، همه چیز اوست.

استفان مور یکی از اعضای مهمان در بنیاد هریتیج و مشاور ارشد اقتصادی دونالد ترامپ است.

دیدگاهتان را بنویسید