سرمقاله: مهاجران باید بدانند چرا بسیاری از ماساچوست را ترک می کنند

وقتی صحبت از هجوم مهاجران به میان می‌آید، کشتی ایالتی ماساچوست سوراخی در پایین دارد و فرمانداری. مائورا هیلی ماه‌هاست که دیوانه‌وار وثیقه می‌دهد.

تا به حال، این موضوع در مورد پول بوده است: چقدر مورد نیاز است، چقدر سریع خرج می شود، از کجا می توان بیشتر گرفت، و وقتی تمام شد چه باید کرد. اما اداره هیلی در حال کار بر روی گام بعدی برای مهاجران و بی خانمان ها در سیستم سرپناه اضطراری کامل این ایالت است.

همانطور که هرالد گزارش داد، هشت آژانس اسکان مجدد قراردادهایی به ارزش 10.5 میلیون دلار با ایالت منعقد کرده اند تا 400 خانواده مهاجر را تا پایان سال از پناهگاه های دولتی خارج کرده و به مسکن پایدار منتقل کنند. به گفته مقامات ایالتی، شروع برنامه ای که دولت هیلی امیدوار است فضای پناهگاه را آزاد کند.

هیلی همچنین برای تسریع در صدور مجوزهای کاری برای کمک به مردم برای انتقال به مسکن طولانی مدت کار کرده است.

یک سوال: چه مسکنی؟

وقتی کسانی که در پناهگاه ها زندگی می کنند برای خروج از سیستم آماده می شوند، خود را در همان قایق بقیه ساکنان ماساچوست می بینند: هزینه های مسکن بسیار زیاد است و واحدهای کافی وجود ندارد.

طبق داده‌های منتشر شده در ماه ژانویه توسط گروه غیرانتفاعی Housing Navigator Massachusetts، این ایالت ده‌ها هزار خانه ارزان‌تر از آنچه در فهرست موجودی رسمی آن منعکس شده است، دارد. در حالی که هیلی و شهرداران سراسر ایالت مسکن مقرون به صرفه را به عنوان مشکلی که نیاز مبرم به راه حلی دارد هدف قرار داده اند، ساکنان با پاهای خود رای می دهند.

ماساچوست در فهرست “بیشترین جابجایی از ایالات” بر اساس مطالعه ملی جابجایی ها در سال 2023 که توسط United Van Lines منتشر شد، رتبه بندی شد. گزارش‌ها هزینه‌های بالای مسکن و عرضه ناکافی را از جمله دلایل راهبرد خروج ذکر می‌کنند.

بنابراین حتی زمانی که مهاجران مجوز کار و شغل زمینی دریافت می‌کنند، به همان دیواری برخورد می‌کنند که سایر شکارچیان مسکن در ایالت خلیج را هدف قرار می‌دهند. به گفته RentCafe، بوستون را فراموش کنید، جایی که میانگین اجاره در آن کمی شمالی از 3800 دلار است. طبق آپارتمان های دات کام، یک آپارتمان در ووستر به طور متوسط ​​حدود 1650 دلار است. برای استطاعت آن باید حدود 66000 دلار در سال درآمد داشته باشید.

زندگی در ماساچوست این است: حتی اگر بتوانید مکانی پیدا کنید، باید بتوانید اجاره بها را بپردازید. و این بدون آب و برق، غذا و هزینه های دیگر است.

خانواده های مهاجر برای شکست ایجاد می شوند.

چیزی که گم شده است، در واقع چیزی که از ابتدا AWOL بوده است، سازمان ملی مهاجرت است. این فقط در مورد رسیدگی به درخواست ها، بررسی وضعیت پناهندگی و حذف مجرمان برای اخراج نیست – مهاجران باید تصویر کاملی از این که کدام ایالت ها مشاغلی دارند که واجد شرایط هستند و کجا می توانند مسکن مقرون به صرفه پیدا کنند، داشته باشند.

ماساچوست به لطف صدور گواهینامه های رانندگی بدون توجه به وضعیت مهاجرت و قانون حق پناهندگی ما یک آهنربای مهاجر بوده است، اما اینجاست که شکوفه های ایالت خلیج از روی گل سرخ می افتد.

اینجا گران است، از مسکن گرفته تا غذا و دیگر ملزومات. و کسانی که به دنبال شغل و مکان های مقرون به صرفه برای اقامت هستند، با تعداد بی شماری دیگر که همین کار را انجام می دهند، رقابت می کنند، از جمله یک دسته تازه از فارغ التحصیلان دانشگاه هر تابستان.

تأمین مالی پناهگاه و کمک به مجوز کار تنها بخشی از تصویر بزرگ است، تصویری که حل آن در اختیار هیلی نیست.

جو بایدن توپ را رها کرد. این به دولت او بستگی دارد که تغییرات واقعی در مرزهای ما و نحوه برخورد ما با اسکان مجدد مهاجران ایجاد کند.